Początki projektu budowy trasy kolejowej łączącej Wrocław z Berlinem sięgają lat 30. XIX wieku. Realizacja tego ambitnego przedsięwzięcia była prowadzona w etapach. Pierwsza, niepełna jeszcze wersja trasę, o długości 359 km, ukończono w 1847 roku. Definitywny kształt całej trasy, określany często mianem Berlinki, ustalono dopiero w 1875 roku.
Omawiana linia kolejowa przebiegała z Wrocławia przez takie miasta jak Legnica, Żary czy Lubsko, przechodząc przez Gubin aż do Frankfurtu nad Odrą i kończyła swój bieg w stolicy Niemiec – Berlinie. Na początku XX wieku, tędy kursował słynny „Balkanzug” – pociąg relacji Berlin-Stambuł. W latach 30. ubiegłego wieku trasą jeździł także popularny „Latający Ślązak”, spalinowy superexpres, który wykonywał trasę z Bytomia do Berlina w imponującym czasie – zaledwie 4,5 godziny.
Linię kolejową numer 275, która śladem pokrywa się z trasą Berlinki, po zakończeniu II wojny światowej wykorzystywano do docierania pociągów aż do granicznego Gubinka. Jednak w latach 80. XX wieku zdecydowano o likwidacji przewozów osobowych na tej trasie, a dekadę później zaprzestano również kursowania połączeń między Lubskiem a Wrocławiem. Z biegiem czasu, część infrastruktury trasy została rozebrana, w tym między innymi wiadukty oraz przystanki na odcinku między Lubskiem a Gubinem.