Sztuka teatralna oparta na powieści „Jesień” autorstwa Ali Smith została niedawno wprowadzona do repertuaru Teatru Polskiego w Podziemiu. Za reżyserię tego przedstawienia odpowiada Katarzyna Minkowska, jedna z najbardziej obiecujących artystek młodego pokolenia.
Minkowska z pasją oddaje na scenie wyjątkową relację między dwoma nietypowymi przyjaciółmi – stuletnim Danielem, który jest pogrążony w śnie, i trzydziestoparoletnią Elizabeth. Inspirując się tą niecodzienną parą, Ali Smith kreuje w swojej powieści obraz społeczeństwa w czasie przełomu.
Społeczeństwo jest tu przedstawione jako kolaż różnorodnych fragmentów rzeczywistości, które są jakby wycięte z większego kontekstu: wspomnień, obrazów, zapomnianych uczuć, a także obecnego chaosu społecznego i nasilających się podziałów, które oddziałują na życie jednostki. W tej adaptacji teatralnej rzeczywistość splata się ze snem, a sen miesza się z pamięcią. I wszystko to jest subtelnym tłem dla zmiany pór roku – z gorącego, dusznego lata przechodzimy w jesień.
Wszystkie te ścieżki, fragmenty i skrawki są wykorzystane do zbudowania opowieści teatralnej. Jest to opowieść, która równomiernie wykorzystuje poetykę obrazu onirycznego, jak również jest próbą analizy, jak rzeczywistość polityczna i społeczna wpływa na nasze bycie i samoidentyfikację.